Во прекрасниот и уникатен амбиент на предворјето на катедралната црква Св. Софија, синоќа, во рамките на дополнителната програма на фестивалот „Охридско лето“, беше отворена самостојна изложба на слики „Бранови и мисли“ од Наташа Попоска Карче.
На изложбата се осврна уметникот Драган Охридски кој истакна дека делата на Наташа Попоска се дел од нејзиното внатрешно чувствување на светот.
Брановите имаат симболично значење. Нурнувањето во брановите значи нурнување во колективната потсвест и прочистување од се она што носи тежина во животот. Излегувањето надвор од тие води значи раскрстување со се она што носи тежина во животот. – рече Драган Охридски.

Таа создава пејсажи реални и имагинарни, но и интуитивно ги доживува како примордијални естетски алегории, како внатрешен глас на нејзиниот буен и исполнет внатрешен живот. Наташа прво го преживува, а потоа го создава, на моменти блика епски како делата на барбизонците Теодор Русо, Ѓил Дипре, Жан Франсоа Мије, потоа суптилно има една лирска нота која потсеќа на англиското пејсажно сликарство на Џон Констабл, за на крај преку една силна импресионистичка црта да се доближи до Огист Реноар, Ками Писаро и Клод Моне. – истакна Заров.

Сликам затоа што сакам. Сликам тоа што го чувствувам. Сликам затоа што навистина уживам во тоа. Мојата порака вечерва ќе ви ја преточам во бранови и мисли, затоа што мислата е бран. Доколку успеам да секој од вас, после неколку денови, се сети на некоја моја слика или на некој ситен детал и ако успее во него да разбуди некое чувство да нурне длабоко во себе, да ги открие убавите нешта што сите ги имаме во нас, тогаш сум ја постигнала целта. Нурнете длабоко во себе, без страв, без предрасуди, без граници и дајте сето убаво што е во нас да излезе надвор. – рече Попоска.

Г. Момироски
Фото: А. Момироска
Фото галерија:










































